Zgodnie z decyzja prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w 2024 roku „opłata mocowa” dla gospodarstw domowych i innych mniejszych odbiorców wyniesie od 2,66 zł do 14,90 zł netto miesięcznie. Dla pozostałych odbiorców – 0,1267 zł za kWh pobraną między godzinami 7 i 22 w dni robocze.
Jak przypomina URE, w styczniu 2021 roku na naszych rachunkach za prąd, w części pobieranej przez dystrybutorów, pojawiła się nowa pozycja – tzw. opłata mocowa.
„Głównym uzasadnieniem wdrożenia nowych przepisów była potrzeba zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Opłatę można zatem nazwać opłatą za utrzymanie bezpieczeństwa energetycznego” – czytamy w komunikacie.
Do końca września każdego roku prezes URE publikuje jej wysokość, bazując na przepisach ustawy o rynku mocy oraz na rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska.
„Wysokość opłaty odzwierciedla płatności dla dostawców mocy, które zostały zakontraktowane w wyniku przeprowadzonych aukcji rynku mocy. Środki pozyskane z tej opłaty przeznaczane są na budowę nowych, modernizację i utrzymanie istniejących jednostek wytwórczych, a także aktywizację zarządzania zużyciem energii i uelastycznienie popytu na nią” – tłumaczy prezes URE Rafał Gawin.
Opłatą zryczałtowaną – określoną w złotych na miesiąc i zależną od rocznego zużycia energii – objęci są:
wszyscy odbiorcy z grupy taryfowej G (w tym gospodarstwa domowe),
odbiorcy energii z grupy taryfowej C1, o mocy zamówionej do 16 kW.
Wysokość opłaty dla odbiorców innych niż ryczałtowi jest uzależniona od ilości energii zużytej przez nich w wybranych godzinach doby oraz indywidualnej krzywej poboru, czyli różnicy pomiędzy zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania, a zużyciem w pozostałych godzinach doby. Ustawa wyróżnia cztery grupy odbiorców:
grupę, dla której wielkość różnicy między ilością energii zużytą w dni robocze w wybranych godzinach doby i poza tymi godzinami wynosi mniej niż 5 proc.,
grupę, dla której ta różnica wynosi nie mniej niż 5 proc. i mniej niż 10 proc.,
kolejną, gdzie różnica wynosi nie mniej niż 10 proc. i mniej niż 15 proc.,
grupę czwartą, gdzie wielkość różnicy wynosi nie mniej niż 15 proc.
„Podział na grupy odbiorców według proporcji między zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza nimi jest istotny, ponieważ ma przełożyć się na większą stabilność poboru energii. Każdej z czterech grup o różnej stabilności przyporządkowany został współczynnik korygujący bazową stawkę opłaty mocowej. Waha się on od 0,17 w przypadku odbiorców o najbardziej „płaskim” profilu zużycia do 1 w przypadku odbiorców, którzy zużywają energię w sposób najmniej stabilny, tj. gdzie różnica między ilością energii zużytą w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza tymi godzinami wynosi więcej niż 15 proc.” – wyjaśnia prezes Gawin.
„Takie rozwiązanie ma zachęcić odbiorców do świadomego zużywania prądu w ciągu doby, a tym samym może poprawić bilansowanie zapotrzebowania na energię, co z kolei zwiększy bezpieczeństwo jej dostaw” – podkreśla URE.
Więcej informacji na ten temat TUTAJ: